Davno je to bilo kad su podravski omladinci (danas ih zovemo mladež) gradili autoceste. Na slici je prizor s koprivničkog željezničkog kolodvora u ljeto 1962. godine, kada su roditelji, rodbina, prijatelji i znanci dočekali ORB (omladinsku radnu brigadu), koja se vraćala s autoputa.
Hrvatski su omladinci gradili dijelove autoputa kod Niša, u Grdeličkoj klisuri (Manajle, Momin Kamen, Džep), u Makedoniji kod Miladinovaca, kraj današnjeg aerodroma Skopje, a oni stariji udarali su krampovima i ”tačkali” (vozili tačkama) na izgradnji autoputa Bratstvo i Jedinstvo Zagreb – Beograd, a i Ljubljana – Zagreb, da se i Slovenci imaju po čemu voziti.
Ma što tko govorio, osim što se radilo, bilo je obilatog vremena za zabavu, bogat je bio i sportski život. Gotovo čitava rukometna momčad tadašnjeg koprivničkog Partizana, koja je bila u sastavu brigade, imala je priliku igrati protiv i sa tada poznatim rukometašom Slobodanom Koprivicom. To je kao da danas igrate s Metličićem, primjerice. Naravno, druga su vremena bila, drugačiji rukomet, drugačiji odnosi.
Da su političari mudriji, mogli su, kad su već obećali brzu cestu, odavno dati krampove u ruke svojoj stranačkoj mladeži, možda bi dečke i cure, koji se samo pojave kad imaju nešto važno priopćiti neukom narodu, dočekivali s izgradnje ceste kao heroje, a možda bi onda dobili i iduće izbore.